Dinsdag 6 mei 2014: Voorbereiden preformance

6 mei 2014 - Norrköping, Zweden

Op het einde van deze lessenreeks moeten we in een groep een performance opvoeren. Dinsdag 13 mei is de dag van de performance. Vandaag hadden we de tijd om dit voor te bereiden. Ik heb ik het middelbaar 3 maanden over performance art geleerd. Ik keek er erg naar uit. Ik richtte twee weken eerder reeds een groep op facebook zodat we reeds konden nadenken en brainstormen. Dit is handig omdat ik in Norrköping woon en zij in Linköping. Zo plaatste ik de bovenstaande afbeeldingen zodat ze een idee kregen van wat ik graag zou doen. Ik vond het heel spijtig dat ik hierop  geen reactie kreeg. Door het delen van ideeën op het platform kan je tot fantastische resultaten komen. We moesten dus vanaf nul beginnen tijdens deze les.

De les begon met een eenvoudige opdracht. Als groep moesten we een beeld weer geven. Zo zei de lector “lente” en we deden elk op ons eigen standbeeld dat samen een beeld werd. We moesten steeds meer beelden weergeven. De eerste stap was dat we niet mochten spreken. De tweede stap was het uitbeelden van abstracte begrippen als “vertrekkend verdriet, ontwakende winter,…”. De ontwikkeling van de oefening vond ik interessant. In het begin voel je je onveilig bij het uitbeelden van voorwerpen. Door dit drie keer te doen voelden we ons veilig. Vervolgens werd onze spraak weggenomen maar dat deed ons niet onveilig voelen.

Volgens mij was deze oefening bedoelt om ons te doen nadenken over een boodschap. We hebben hier geoefend om een beeld goed weer te geven. Door langzaam over te gaan naar een abstract woord bleven we ons veilig voelen. We gingen ook beter nadenken over de manier van weergaven. We gingen van “je eigen ding doen” naar elkaar observeren, het symbolisme inzien en op elkaar inspelen. Dit maakt de stap naar het maken van een performance klein. Nu is het zo dat dit met ons heel snel kan gaan omdat we reeds ver staan in ons abstract en creatief denken. Bij kinderen is dit niet zo. Als je met een performance wilt maken met je leerlingen zal je dit moeten opbouwen. Het zal iets zijn voor op het einde van het schooljaar wanneer de lln. ervaring hebben opgedaan met drama.

Het opbouwen kan je best doen met “tableau vivant”. Hierbij toon je de lln. een foto die ze moeten “naspelen”. Daar zullen kinderen goed moeten observeren en nadenken over hun bewegingen (groot en klein). Na tableau vivant kan je de kinderenlaten werken met pantomime. Pantomime is het vergroten of verkleinen van bewegingen. Opnieuw staan kinderen stil bij de beweging. Een beweging moet duidelijk zijn of het nu groot of klein is. Door stil te staan bij bewegingen kan je beter een boodschap overbrengen. Dit zal later van pas komen. Het doel van een performance is om een boodschap over te brengen. Voor mij is het belangrijk dat kinderen eerst een voorbeeld krijgen van wat een performance is en welke betekenis er achter zit. Op deze manier krijgen ze inzicht in de redenering die achter een performance zitten. Voor deze zou ik bijvoorbeeld de foto’s nemen van de jongen die een boek eet (mensen verwachten steeds meet van studenten op het vlak van kennis. Vaak is het enkel het reproduceren –letterlijk opzeggen van het boek- in plaats van de kennis eigen te maken) en/of de man met die zijn mond dichtnaaide (dit als protest… een mening moet gehoord worden anders ben je niemand). Wanneer de kinderen dit beseffen kunnen ze zelf een performance maken. De performance moet volledig uit de lln. komen. Het is belangrijk dat ze hun eigen mening kunnen vertellen. Als leerkracht sta je op het gelijke niveau, je bent een gids en gaat samen met hen op zoek naar een goede manier van weergaven. Werken rond performance lijkt me heel interessant al weet ik niet of ik dit al zou kunnen. Ik wil deze uitdaging wel aangaan (wanneer ik zie dat mijn klas dit “aan zou kunnen”.

Voor onze performance besloten we te werken met een recent fenomeen: mensen spreken meer met elkaar via sociale netwerken dan in het echt. Tijdens het chatten via deze sociale netwerken komen er wel eens ruzies door foute interpretatie. Iedereen kent het wel je zegt iets maar het komt verkeerd over, en het is vertrokken. We willen de mensen hierbij laten stilstaan. We kiezen ervoor om twee mensen met elkaar een conversatie te laten voeren via facebook door middel van een laptop en een iPad. De dialoog wordt hardop gezegd op een hele neutrale toon. Want ookal wil je iets zeggen met expressie moet je beseffen dat het internet geen emotie heeft en geen nadruk kan leggen op bepaalde woorden. Eenmaal getypt kan een zin alle richtingen uitgaan. Verder zien we ook steeds meer dat mensen heel gemeen zijn tegen elkaar, we zitten namelijk veilig achter ons scherm en zien niet wat we de andere persoon aandoen.

Het was niet gemakkelijk om tot dit resultaat te komen. Iedereen ziet het anders. Zo wou ik bijvoorbeeld een weergaven hebben van de dialoog zodat de toeschouwers weten waarover het gaat, de andere niet. Op zo’n moment is het belangrijk om compromis te maken zodat we samen tot een goed einde komen.

 

 

Preformance: The masks --> filmpje in de videozone
-          Anne Buwalda
-          Irune Salterain
-          Kelly Neppelenbroek
-          Mathea de Blouw

We need:
-          2 white masks
-          2 megaphones
-          iPod, laptop

 

Hey, how are you?

I’m  fine what about you? I haven’t talked to you in a while.

I’ve been abroad.

Ooh, so that’s the reason you didn’t talk to me.

Sorry.     

I was waiting you know.

You didn’t try to contact me either.

So is it my fault?

No.

You make it sound like it is.

Don’t be such crybaby.

Ooh yes. Of course I’m the crybaby for telling how I feel. While you have no feelings at all.

What do you mean by that?

Don’t you know? Everyone says it.

No what? Who?

Your “friends” the ones you do not contact.

What are they saying?

Well, just look in the mirror maybe you will see it.

Well I see, a sexy person that is adventurous and kind.

Haha. No.

Don’t be such a bitch. Why don’t you tell me what’s wrong.

You think you are the center of the world. You want to look so cool. You don’t care about us, your friends. You take us for granted.

…That’s not true.

You could die and we wouldn’t notice any difference.

… That hurts. Isn’t that a bit harsh.

You ‘ve never been a nice person. The truth can be hard.

Ok.

…Is that all you have to say?!

Hello?... Someone there?

No answer?

 

You know you miss me.
xoxo

SvenskAnne

 

Foto’s